پروژه برق فرآیند تولید سیم و کابل
پروژه برق فرآیند تولید سیم و کابل با فرمت ورد ودر 38 صفحه قابل ویرایش فهرست مطالب قسمتی از متن پروژه تاریخچه کابل: تاریخچه ابتدائی کابل: برای اولین بار در سال 1876 کابل با استفاده از نوعی کائوچوی طبیعی به نام گوتاپرچا تولید گردید. پروسه ساخت این کابل طوری بود که ابتدا ماده عایق را به دور رسانا می پیچیدند و پس از خشک کردن آن در دمای C˚130 – 140 عایق را با مواد روغنی، رزین یا موم اشباع می کردند. در سال 1879 غلاف سربی جهت افزایش استحکام مکانیکی به کابل اضافه گردید و در سال 1885 این کابل در سطح ولتاژ 2 KV در شهر ویینا[1] مورد استفاده قرار گرفت و در طول همین دوره مشابه بود که استفاده از لاستیک ولکانیزه برای تولید کابل در سطح تجاری مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1890 فرانتی برای اولین بار کاغذ آغشته به روغن را در کابلهای فشار قوی به کار گرفت و این کابل در سال 1891 درسطح ولتاژ 10 KV در لندن نصب گردید. در سال 1892 نیز روشنائی شهرهای نیویورک و بوفالو با استفاده از کابل لاستیکی در سطح ولتاژ 7.5 KV تامین گردید. در سال 1902 کابل روغنی با استفاده از نوعی کتان توسط شرکت جنرال الکتریک تولید گردید و مشخصات دمایی کابل با استفاده از روکش قیری در سال 1910 بهبود یافت. در سال 1904 برای اولین بار استفاده از کابل در سطح ولتاژ 50 KV آغاز گردید. در سالهای نخست تولید کابل به دلیل ضعف تکنولوژی کابلها در اندازه های 20ftتولید می شدند و برای اشباع کاغذ عایق از روغنهای گیاهی استفاده می کردند اما در سال 1918 روغنهای معدنی با مشخصات بهتر مورد استفاده قرار گرفتند.
تاریخچه کابل در ایران: در سال 1341 با به راه افتادن کارخانه فروزنده در جاده آرامگاه تهران، نخستین گام در صنعت سیم و کابل سازی در ایران برداشته شد. در این کارخانه سیمهای تک لا (مسی با روکش PVC ) تولید می گردید. در همین سال کارخانه دیاموند نیز با ساخت سیمهای افشان کار خود را در قزوین آغاز نمود. در مهر ماه سال 1344 کارخانه کابل سازی ایران بایکا با مشارکت کمپانی بایکای آلمان پا گرفت و نخستین فرآورده های خود را در سال 1346 به بازار فرستاد. آنگاه در سال 1345 کارخانه ایکو- ایران با مشارکت ایکوی سوئد تشکیل و در سال 1347 با کابلهای مخابراتی و فشار ضعیف با مقاطع بزرگ به بازار وارد شد. کارخانه صنعتی الکتریک خراسان نیز در سال 1346 بنیاد گذاشته شد و در سال 1347 به بهره برداری رسید. در همین سال کارخانه سیمکو که در حد فاصل سالهای اخیر شکل گرفته بود و تنها سیم تولید می کرد با مشارکت شرکت اریکسون سوئد به ایجاد کارخانه ای در شهر رشت پرداخت و تحت نام کارخانه سیمکو – اریکسون فعالیت خود را آغاز کرد. توسعه کارخانه های کابل سازی و ایجاد کارخانه های جدید با پایه گذاری کارخانه کابل سازی سیکاب در شهر صنعتی البرز قزوین برای تولید سیم و کابلهای فشار ضعیف، کابلهای مخابراتی و کابلهای فشار متوسط و همچنین پایه گذاری کارخانه سیمکات تبریز با هدف تولید سیم، سیمهای فشار ضعیف آلومینیومی و مسی، سیمهای آلومینیومی با هسته های فولادی ادامه یافت. در این زمینه وزارت نیرو نیز با ایجاد کارخانه آلومتک در سال 1347 ساخت سیمهای آلومینیومی را برای خطوط فشار قوی آغاز کرد و در زمینه تولید سیمهای لاکی نیز هم اینک کارخانه های پایش، شارلاک، رضا، سیم لاکی فارس و لاک سیم فعال می باشند. کابل سازی در ایران با ساخت کابلهای ساده فشار ضعیف آغاز شد و در سالهای نخست کابلهای بسیار ساده ای ساخته می شد و اگر به کابلهای پیچیده تری نیاز بود بایستی به بازارهای برون مرزی رجوع می شد ولی این کار نمی توانست ادامه داشته باشد و به ناچار کارخانه های سازنده را مجبور می ساخت تا همراه و هماهنگ با افزایش کاربرد کابلهای پیچیده، خود را مجهز ساخته و با بهره گیری از فن آوری و دانشهای فنی پیشرفته به طراحی و ساخت کابلهای پیچیده بپردازند. امروزه برخی از کارخانه های داخلی مانند کابل ابهر و سیمکو اقدام به طراحی و ساخت کابل در سطح ولتاژ 230 KV، 132 KV و63 KV می کنند. کابل ها و عیب یابی کابلمقدمهامروزه در صنعت برق بخش عظیمی از توزیع انرژی الکتریکی، بویژه در فشار ضعیف بوسیله کابلها انجام می‌گیرد. البته برای انتقال انرژی الکتریکی فشار متوسط و قوی نیز در برخی موراد از کابلهای مخصوص استفاده می‌شود. کاربرد کابلها در تاسیسات الکتریکی بسیار وسیع و دارای اهمت زیادی است. کارخانجات کابل سازی انواع بسیار زیادی از کابلها را برای مصارف عمومی و خصوصی تولید می‌کنند. همچنین صدها هزار نفر تخصص با مهارتهای مختلف در بخشهای گوناگون این صنعت مشغول بکار هستند. البته علاوه بر بخش تولید و فشار قوی نیاز به مهلت و رعایت اصول فنی دارد. تعریفکابل وسیله‌ای است که از دو یا چند سیم هادی الکتریکی تشکیل شده و معمولاً در غلاف محافظی قرار دارد و برای انتقال برق بکار میرود. مهم‌ترین و بیشترین عایقی که در ساختمان کابلها بکار میرود (P.V.C پلی وینیل کلراید) است که پرتو دور یا پلاستیک نامیده می‌شود P.V.C عایقی غیر قابل اشتعال است و این مزیت خوبی در کابلها میباشد. دارای انعطاف پذیری زیادی میباشد و تنها عیب آن این است که در درجه حرارت حدود صفر و زیر صفر از آن نمیتوان برای عملیات کابل کشی مورد استفاده قرار داد. مواردی مانند ارزانی تولید انبوه و سادگی ساخت باعث شده که بیش از ۹۰ درصد کابلهای فشار ضعیف از این عایق درست شوند. نوعی عایق دیگر بنام (PET پلی اتیلن) برای کابلها بکار میرود که آتشگیر بوده و در مکانهای اختصاصی بکار میرود. در بعضی از کابلها از عایق لاستیکی استفاده می‌شود که کاربرد زیادی ندارد. هادی کابلها از جنس مس و یا آلومینیوم میباشند. در صورتیکه بخواهیم از کابلی با هادی آلومینیوم برای کابل کشی هوایی استفاده کنیم باید یک رشته آن فولاد باشد. برای شناسائی کابلها از حروفی استفاده می‌شود که روی کابلها نوشته شده است برخی از این حرف طبق استاندارد آلمان V.D.E بشرح زیر میباشد: N: کابل با هادی مسی : NR کابل با هادی آلومینیوم : Yعلامت عایق پرتو دور میباشد : H علامت ورق متالیزه میباشد T: سیم تحمل کننده در کابل کشی هوایی R: حفاظت فولادی نواری شکل Y: روکش کمربندی پرتو دور R: هادی دایره ای شکل میباشد E: هادی یک رشته و دایره‌ای میباشد M: هادی چند رشته S: هادی بشکل مثلث ساختمان کابلهاکابلها بر اساس نوع کاربردی که دارند بسیار متنوع هستند و به شکلهای گوناگون در بازار یافت می‌شود. ساختمان و اجزای تشکیل دهنده کابلهای مخابراتی کاملا با کابلهای مورد استفاده در صنعت برق فشار قوی و فشار ضعیف تفاوت دارند. اما بطور کلی کابلها همواره از دو قسمت اصلی هادی و عایق تشکیل شده‌اند. تفاوت کابلها ناشی از نوع کاربرد آنهاست. یعنی نوع کاربردشان موجب می‌شود که جنس، شکل، تعداد، سطح مقطع هادیها و عایقها با یکدیگر تفاوت داشته باشند. این تفاوتها موجب تقسیم بندی کابلها می‌گردد. جهت کپی مطلب از ctrl+A استفاده نمایید نماید |
بازدیدها: 0
اولین باشید که نظر می دهید